Drogi współczesnej literatury ukraińskiej

Autor pisze o zadaniach współczesnej literatury, w szczególności literatury ukr. po rewolucji 1917r., która stanęła przed wyborem: być odbiciem Moskwy lub samodzielnie wydobywać się z zaścianka, co też wybrała. Autor stwierdza "wspólną drogę treści i formy" twórców z Ukr. Sowieckiej (Mykoła Chwylowy, Wołodymyr Sosiura, Borys Antonenko-Dawydowycz i in., a nawet Jurij Janowski i Petro Pancz) oraz Jewhena Małaniuka, Leonida Mosendza, Jurija Łypy itd. Głównym motywem literatury ukr., niezależnie od miejsca powstawania, jest dążenie do wykrystalizowania zwartego, silnego narodu. W konkluzji umieszcza hasło literatury ukr. ostatnich lat: "Bądźmy Ukraińcami, by stać się Europejczykami".